Eerste dagen in Afrika!
Blijf op de hoogte en volg Merel
26 September 2014 | Zuid-Afrika, Polokwane
Ondertussen zit ik alweer een aantal dagen in polokwane, waarvan ik overigens ook achter ben gekomen dat je het uitspreekt als polokwanie. We vallen goed op als we met een groep van 9 meiden ergens lopen en de meeste mensen hier schromen zich ook ook niet om ons te vragen wat we hier komen doen. Om te beginnen zijn we met her vliegtuig hier aangekomen in polokwane met een te schattig vliegtuigje en een net zo schattige stewardess, iets te over enthousiast misschien voor een lange vlucht maar voor die 50 minuten erg vermakelijk. Door een vooraf besproken taxi zijn we naar onze locatie gebracht. We hadden van te voren nooit kunnen dromen om in een ontwikkelingsland in zo'n accommodatie terecht te komen. We zitten tussen andere medisch studenten en artsen, het compleet heeft constant beveiliging en het een totaal andere wereld als je buiten de hekken komt. Ik wilde altijd als je in Afrika komt ook wel echt basic leven, maar nu dit voor ons geregeld is hoor mij niet klagen. Om er even een beeld bij te kijken; we ontbijten op ons balkon (als we niet te vroeg op hoeven) in het zonnetje met uitzicht op het zwembad waar we ook allemaal gebruik van mogen maken, we hebben ieder een eigen kamer meteen tweepersoons bed en een enorme kast en we hebben 2 badkamers waarvan 1 er een stortdouche heeft en de ander een bad. Zulke luxe heb ik in Rotjeknor niet. We hebben alleen wel besloten om met z'n 3en in tweepersoons units te gaan omdat er 1 kamer te weinig was en er anders 2 mensen alleen moesten slapen omdat het 1 persoons units waren. Momenteel slaapt Emma op de bank maar we hebben afgesproken dit wekelijks te gaan wisselen. Het wordt alleen nog lastig haar van de bank te krijgen omdat ze elke ochtend weer zo te spreken is over hoe lekker de bank slaapt. Onder het mom van better safe than sorry hebben we maar onze klamboes opgehangen (stiekem eigenlijk omdat we alle 3 graag een prinsessenbed wilden)
We hebben ondertussen al 2 winkelcentra gezien waar we steeds heen kunnen voor zo'n 7 rand pp (0,50 euro). Gister werden we verwelkomt door onze onderburen: een orthopeed, chirurgie en volgens mij een specialist in wording. We mochten hun lokaal drank proeven en kregen het advies dat als we te laat in het ziekenhuis aankomen gewoon moeten zeggen dat onze baby's heel de nacht ziek zijn geweest (yeah right..) Ook werden we heel lief door hem uitgenodigd om een keer mee te gaan in z'n truck zodat hij zijn 'hometown' aan ons kan showen. Hij is zelf in het buitenland geweest en vind een warm welkom heel belangrijk.
Van de Kaapstad groep hebben we gehoord dat ze daar niet al te blij zijn met de blanken, hier is dat gelukkig absoluut niet terug te zien. Ze zijn enorm gastvrij en het wordt steeds erg op prijs gesteld als we iemand aanspreken.
Vandaag was onze eerste dag in het ziekenhuis, om 7 uur worden we opgehaald door een persoonlijke taxi die ons naar het ziekenhuis brengt. Elke ochtend hebben we een soort overdracht en daarna lopen we de rondes mee en zijn we dagelijks rond 1 uur klaar. We hebben allemaal al wat leuke casussen gezien en zijn enorm verbaast over het tempo waarop de artsen lopen. Wij hadden gedacht dat er iets meer haast in zou zitten dan het stap - zet voet neer - afrollen van de voet en volgende stap - tempo. Ik loop samen met twee andere mee met een Cubaan die alles in het Engels doet wat erg goed uitkomt zodat wij alles kunnen verstaan, er zijn hier namelijk 11 officiële talen en lang niet iedereen spreekt Afrikaans of alleen een 'klein beetje praten niet'. Ook viel het ons op dat er hier gewoon horloges, rijgen en lange mouwen gedragen worden door de artsen en dat handen wassen maar om de paar patiënten hoeft. Nieke had gehoord dat in dit ziekenhuis 2 transplantaties ooit zijn uitgevoerd, wat nogal een verschil is met Nederland, Erasmus waar er 3 per dag worden uitgevoerd.
We hebben nog enorm veel dingen te doen en te bezichtigen dus ik hoop dat het allemaal gaat passen in die 6 weken, de dagen gaan hier namelijk nogal hard! Dit weekend onze eerste safari en zondag onze eerste Afrikaanse kerkdienst bijwonen!
Vanavond hebben we een 'poolparty' met andere artsen en artsen in opleiding!
We hebben ondertussen al 2 winkelcentra gezien waar we steeds heen kunnen voor zo'n 7 rand pp (0,50 euro). Gister werden we verwelkomt door onze onderburen: een orthopeed, chirurgie en volgens mij een specialist in wording. We mochten hun lokaal drank proeven en kregen het advies dat als we te laat in het ziekenhuis aankomen gewoon moeten zeggen dat onze baby's heel de nacht ziek zijn geweest (yeah right..) Ook werden we heel lief door hem uitgenodigd om een keer mee te gaan in z'n truck zodat hij zijn 'hometown' aan ons kan showen. Hij is zelf in het buitenland geweest en vind een warm welkom heel belangrijk.
Van de Kaapstad groep hebben we gehoord dat ze daar niet al te blij zijn met de blanken, hier is dat gelukkig absoluut niet terug te zien. Ze zijn enorm gastvrij en het wordt steeds erg op prijs gesteld als we iemand aanspreken.
Vandaag was onze eerste dag in het ziekenhuis, om 7 uur worden we opgehaald door een persoonlijke taxi die ons naar het ziekenhuis brengt. Elke ochtend hebben we een soort overdracht en daarna lopen we de rondes mee en zijn we dagelijks rond 1 uur klaar. We hebben allemaal al wat leuke casussen gezien en zijn enorm verbaast over het tempo waarop de artsen lopen. Wij hadden gedacht dat er iets meer haast in zou zitten dan het stap - zet voet neer - afrollen van de voet en volgende stap - tempo. Ik loop samen met twee andere mee met een Cubaan die alles in het Engels doet wat erg goed uitkomt zodat wij alles kunnen verstaan, er zijn hier namelijk 11 officiële talen en lang niet iedereen spreekt Afrikaans of alleen een 'klein beetje praten niet'. Ook viel het ons op dat er hier gewoon horloges, rijgen en lange mouwen gedragen worden door de artsen en dat handen wassen maar om de paar patiënten hoeft. Nieke had gehoord dat in dit ziekenhuis 2 transplantaties ooit zijn uitgevoerd, wat nogal een verschil is met Nederland, Erasmus waar er 3 per dag worden uitgevoerd.
We hebben nog enorm veel dingen te doen en te bezichtigen dus ik hoop dat het allemaal gaat passen in die 6 weken, de dagen gaan hier namelijk nogal hard! Dit weekend onze eerste safari en zondag onze eerste Afrikaanse kerkdienst bijwonen!
Vanavond hebben we een 'poolparty' met andere artsen en artsen in opleiding!
-
27 September 2014 - 03:39
Mirjam:
Wat leuk!! Heel veel plezier nog!xxxxx -
27 September 2014 - 09:38
Sanne Buijs:
Leuk lieve merel. Ik mis je. Kus voor eef -
27 September 2014 - 11:24
Yvonne Van Asselt:
Hoi merel , fijn dat wij jullie verhaal mee kunnen lezen. Geniet vooral groetjes Yvonne moeder Eva -
27 September 2014 - 16:58
Tonny Snoek:
He Lieverd,Wat fijn om je bericht te lezen We zijn zo nieuwschierig naar jullie belevenissen
Geniet er vooral van Liefs van de mama en de papa