LA!

Zaterdag 9 oktober.
Ja, lang naar uitgekeken, maar vandaag was de dag dat Marijne langskwam. Na vol verwachting gewacht te hebben was ze er dan eindelijk met haar vriendin/huisgenoot Mayo en haar chauffeur Max. (ja, als je in ‘de buurt’ van LA woont dan heb je natuurlijk gewoon een chauffeur.) Vervolgens omkleden en naar een feestje toe. Jammer genoeg bleek dit feest nou niet echt het toppunt te zijn. Na nog een beetje rondgeneusd te hebben zijn we teruggegaan naar het hotel, waar MJ (a.k.a. Marijne Hofman) en ik nog tot 6.40 in de ochtend hebben zitten praten. We hadden natuurlijk nog wat in te halen. En we waren het er beide wel mee eens dat het op een manier wel heel normaal was om elkaar te zien, maar aan de andere kant was het toch ook wel heel gek om na 2 maanden zo’n bekend gezicht te zien.

Vrijdag 15 oktober.
Vroeg op want vandaag gaan we op pad naar Los Angeles. Alleen was de ‘we’ in de vorige zin nu wel een ander begrip dan een week geleden. Ik ging namelijk naar LA met m’n twee Zweedse huisgenootjes en 4 vrienden van 1 van m’n huisgenoten en de nicht van m’n andere huisgenoot. Ik had al paar weken geleden ja gezegd, maar ik begon me behoorlijk zorgen te maken de laatste dagen of het voor mij wel zo gezellig was, omdat waarschijnlijk de voertaal geen Engels ging worden. Toen de vrienden + nicht overkwamen werd dit al snel duidelijk dat ik me alleen maar meer zorgen kon gaan maken. Ze waren hier duidelijk niet om af en toe Engels te praten. Een aantal dagen geleden werd me dan ook gevraagd waarom ik de laatste dagen zo stil ben. En met mijn antwoord als dat er niks was namen ze natuurlijk geen genoegen. Maar liever wilden ze ook niet horen dat ik het niet erg vind, maar het voor mij wel beetje lastig is te voegen in een Zweeds gesprek. Maar dat was dus m’n eigen schuld omdat ik zelf niks zeg. (daarom had ik dus ook al gezegd dat het me niet uitmaakte, alleen dat de reden is dat ik wat stiller was.)
Okay, vanochtend op naar LA dus. We zijn in een heel leuk hotelletje aangekomen in Hollywood. (45 dollar voor 3 dagen, niet verkeerd toch...) Om de parkeerplaats zitten de deuren van de kamers. Op de muren zijn een aantal afbeelding van bekende films. Ik voelde me meteen thuis toen ik zag naast welke afbeelding wij zaten: James Bond met de Aston Martin. Vervolgens gingen we op pad in LA. De voertaal was wederom geen Engels, wat ik ondertussen toch stiekem wel een beetje gehoopt had. Ik ben deze taal voorlopig wel goed zat moet ik eerlijk zeggen. Ik ben wel heel blij dat ik LA kan zien. Ondanks dat de sfeer er voor mij ietsje minder inzit dan bij de rest. Maar wat foto’s gemaakt van wat bekende sterren. (niet de real life of course, maar die roze dingen op de grond.) Toen hebben we een tour geregeld met een soort busje door gedeelte van Hollywood + Beverlyhills. Heel wat bekende huizen bekeken en heel wat huizen van bekende mensen bekeken. En heel veel foto’s ervan gemaakt. Ja net of ik natuurlijk nog ga herinneren wie waar woont, niet dus. Vervolgens was er gelukkig vanavond weer een super festival, want Marijne kwam vanavond ook naar LA!!! Yeaah! Wij moesten alleen nog eten, dus dat hebben we gedaan in het Hard Rock Cafe. Was heerlijk en heel gezellig natuurlijk. Alleen door deze beslissing jammer genoeg wel het uitgaan gemist, omdat ze hier de clubs om half 2 sluiten. Moet eerlijk zeggen dat ik op dat gebied wel iets anders van LA had verwacht. Dan maar lekker gaan slapen, wat natuurlijk niet echt lukte omdat ze in het Zweeds de hele dag nog moesten nabespreken, en ze het natuurlijk toch niet zo leuk vonden toen ik vroeg of het iets zachter kon omdat ik ze door m’n oordoppen heen kon horen.

Zaterdag 16 oktober
Nieuwe dag, nieuwe kansen. Vandaag staat op de planning om als publiek te dienen voor the funniest home videos. We kwamen alleen er te laat aan dus we konden niet meer naar binnen. Toen hebben we maar besloten naar Santa Monica. Er is daar een hele bekende pier dus daar geluncht en even op heen en weer gelopen. Vervolgens naar Venice beach te gaan. Ik had eerder deze week gehoord dat je daar echt heen moet als je naar LA gaat. Iedereen danst daar op straat, geeft optredens en vol met cultuur. Ook werd er aangeboden binnen ‘wat’ te gaan roken, de dokter was aanwezig. Jaja, zo werkt dat dus hier. Na wat eten gehaald te hebben bij de drive in zijn we weer terug gegaan naar het hotel en toen ben ik met huisgenoot + nicht naar de film gegaan. Er was een première dus we konden niet naar binnen, maar gelukkig is er aan de andere kant van de straat ook nog een bioscoop. En niet zomaar 1. We kunnen nu officieel zeggen dat we naar Chinese theatre zijn geweest.

Zondag 17 oktober
Vandaag op naar Universal studios. Even door de mensen die niet weten wat het precies is. Dit is DE spot waar de films opgenomen worden en vooral alle special effect. Er zit ook nog een heel pretpark aan vast. Zo vroeg als het kon gingen we erheen. Alleen het weer zat niet echt heel erg mee. Het was nogal Nederlands; heel de dag een beetje miezeren. Toen we binnen waren begonnen we met het horror house. Ik, als een echte held op sokken, ging natuurlijk wel mee. Alleen niet voorop. Perfect, de 2 jongens voorop, gevolgd door 2 hele bange meisjes; Sofia + nicht, gevolgd door het stelletje van de vrienden van Cici en als laatste dan Cici et moi. Dit is echt de best plek om te lopen in een horrorhouse. De mensen die klaarstonden om je te laten schrikken deden dat dus natuurlijk elke keer bij de eerste 2 bange meiden. Dus dat was meer humor dan eng voor ons. Alleen net toen we het huis uit moesten was er nog een soort doek waar je doorheen moest. Wanneer je dit doek openende was een man met een kettingzaag van piepschuim die je dan liet schrikken. De jongens die voorop liepen moesten natuurlijk als eerst. Eén van die twee opende het doek en zag de zaag en begon me te toch te schreeuwen. Hij rende terug en duwde z’n vriend door het doek heen die vervolgens een sprintje trok langs die man. Echte mannen waar je je veilig bij kan voelen inderdaad.. Ook hebben we nog een tour gedaan door de echte sets voor vele films. Geweldig om te zien hoe net alles is. Eind van de dag dan op weg terug naar San Diego. Waar we blij zijn dat we eindelijk weer beetje fatsoenlijk internet hebben en we precies op tijd terug zijn om ‘wanhopige huisvrouwen’ te kijken. Want we zijn vandaag immers in hun straat geweest.
Even iets heel anders is, is dat het me hier nogal opvalt hoeveel mensen er van mijn leeftijd al verloofd of getrouwd zijn. In Nederland zijn we er blijkbaar toch maar laat mee hoor. Ik moet aan de bak dus!